İletişimin tanımını, ilişkinin kilit taşı olarak yapıyorum. Çok kolay, iletişimi ortadan çekin, çıkarın ilişki yıkılır. İlişki kavramının tanımında da el sıkışalım. Birlikte bir anlam, amaç temelinde “anlaşmak”, istersek de “anlaşma” durumunu devam ettirmek. “Kendiliğinden olma” durumunun dayanılmaz hafifliğinin yanıltıcılığı, her … Okumaya devam et
Gündemimiz “Yeni Normal” Yeni normali konuşmak için çok erken. Konuşmaya çalışmak teori üretmekten öteye geçmiyor. Teoriler kendini gerçekleştiren kehanet olur mu? Olabilir elbette, ama hangisi? “Bilinmez”in çekim alanına girdiğimiz anda masalımsı bir dünyadan okyanusun ortasında girdaba doğru savrulduğumuz bir iklimde … Okumaya devam et
Sadece geçen haftaydı. Hiçbir şeyin yetişmediği… Hep koşmak zorunda olduğumu hissettiğim ve yürüdüğüm zamanlarda bile koşmak durumunda olmamamı sorguladığım anlardan ibarettim. Yazılacak yazılar vardı, hep düzeltilecekler, görüşmeler ve daha çok planlanacak içerikler. Hatta “çok iyi” hale getirilecek raporlar, görüşmeler… Sadece … Okumaya devam et
Veda etmeyi sevmem. Benim için her ayrılık da veda değil. Ayrılmak bazen kurtuluş, özgürlüğe bir adım yaklaşmak için bir umut oluyor. Oysa veda keskin bir yokluk, özlem ve hasretle anmak… 2019’a veda değil, teşekkürlerimi sunarak yolcu ediyorum Onun sayesinde yeni … Okumaya devam et
Gitmek, aslında yeniden yola çıkmak demek. Toplanmışsak eğer… Gidebilmenin, elbette toplanabilmekle alakası var. Sadece eşyaları değil, anıları da toplayıp zamanı süpürmek gerek. Ama öncesinde biraz durmak, fark etmek, yas tutmak ve kederi de yerli yerine koyup öyle. Toplanmanın en güzel … Okumaya devam et
Fazla zamanımız kalmamış, hiç tanışmasak da birbirimize aitmişiz gibi yan yana yürüdük. Gece kadar gizemli, tanıdık ve yakındı nefesi. Ellerimiz birbirine değdi. Yumuşacık ve ılıktı küçük elleri. İrkildi. Elinin içini göstermemek için ufacık bir yumruk gibi çarptı yüreği. Kirli değildi, … Okumaya devam et
“Gittiler mi?” “Kimler?” “Evin sahipleri…” “Evin sahibi benim, onlar kiracıydı.” Fazla eşyası yoktu. Üzerinde gri kahve, kol boyu neredeyse parmaklarında bir ceket, ayağında da yollardan bezmiş bir çift asık suratlı kundura. İçeri girdiğinde, kasketini çıkarıp her bir çatlağına farklı topraklar … Okumaya devam et
Yarın uyandığımızda her şey sonsuza kadar değişmiş olabilir. Bir film sahnesi düşünelim. Uyandığımızda hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığını fark ediyoruz ve bir daha da eskisi gibi olamayacağını… Sevdiklerimizi bir kere daha göremeyeceğimiz bu yazının konusu değil, baştan belirteyim. Mesela kahvaltıda … Okumaya devam et
This gallery contains 1 photo.
Parke taşlı yoldan inince Uzun, gri, ıslak birkaç anıydı Toz kokulu Bilemediğim adreslerde Hep bir tabela sonraya umut Koştuğum Kafamdaki kimsesiz sesler Anlamını hiç çözemediğim Dilimde dul kadının ninnisi Ve kolsuz bir bebeğim vardı Çıplak, gözsüz ve saçlı Bir mektup … Okumaya devam et
kelimeler etrafta 